Op 15 mei werd in Overijse het kartel CDOv-Blauw-Plus onder grote belangstelling van een kritisch publiek (VJO-TAK-VKD) voorgesteld. In de perstekst heet het dat “Overijse de jongste jaren geteisterd werd door een stellingenoorlog tussen Vlamingen en franstaligen (sic!), door een welles-nietes-discussie tussen twee onverzoenlijke kampen, door een zinloos en volstrekt onproductief opbod. Op initiatief van Eric Schamp, Johan Leblicq en Jean-Pierre Audag gingen christendemocraten, liberalen en anderstaligen aan tafel zitten, met als bedoeling het geweer van schouder te veranderen”. De initiatiefnemers schetsen eerst een somber beeld van bittere tegenstellingen om zich dan des te beter als vredestichters te kunnen voordoen. Een klassieke demagogische truc…

De ware beweegredenen van dit kartel zijn natuurlijk gans anders. In feite is heel de operatie niet meer dan een politieke koehandel. Kopstuk van het kartel is Eric Schamp, die zes jaar geleden een pandoering van jewelste kreeg en opnieuw de macht wil veroveren. Aangezien hij aan Vlaamse kant politiek dood is – hij werd door CD&V-nationaal uit de partij gezet – is hij aangewezen op de steun van de Franstaligen. Met hun stemmen wil hij opnieuw burgemeester worden en de plannen uitvoeren waarvoor hij in 2000 werd afgestraft: inplanting van een grootschalig bedrijvencentrum in Maleizenveld op maat van projectontwikkelaars in plaats van behoud van de open ruimte of gefaseerde ontwikkeling in functie van eigen KMO’s, een mastodontwinkelcentrum van 10.000 m² op het Stationsplein, onmiddellijke regularisatie van het illegaal aangelegde golfterrein waarvan hij voorzitter is, enz. In ruil daarvoor wordt tegemoet gekomen aan de communautaire verzuchtingen van de Franstaligen: verdoken loketfaciliteiten, opdoeken van het vernederlandsingbeleid van het straatbeeld, subsidies voor Franstalige verenigingen, enz. Voor elk wat wils dus.

Ik wil er trouwens op wijzen dat Schamp zes jaar geleden reeds zijn verkiezingsnederlaag probeerde om te buigen in een overwinning door een coalitie voor te stellen aan Union.

Reeds bij de oprichting van Plus in december 2005 was het duidelijk dat het om opgezet spel ging, met Schamp als meesterbrein. “De bedoeling is dat een aantal lokale politici en partijen zich kunnen verschuilen achter deze formele erkenning van het Vlaams karakter van Overijse om een coalitie te kunnen vormen met de Franstaligen. Het lijdt geen twijfel dat Union deze naamsverandering pas doorgevoerd heeft na voorafgaandelijk van Vlaamse partners zekerheid te hebben gekregen dat ze vragende partij zijn voor een coalitie. Anders zou het een maat voor niets zijn”, schreef ik toen.

De chronologie spreekt boekdelen:
– Eind september 2005 richt Schamp CDOv op.
– In de loop van december “besloot een meerderheid van het VLD-bestuur een gesprek aan te gaan met CDOv en anderstaligen. Plus bestond toen nog niet”, laat Blauw-kopstuk Johan Leblicq optekenen.
– Op 14 december wordt dan Plus bekend gemaakt. De beginseltekst bleek trouwens afkomstig van de computer van Eric Schamp, die aanvankelijk nog trachtte te ontkennen dat hij de auteur was.

Dat de geboorte van het kartel vertraging opliep, heeft alles te maken met de verdeeldheid binnen de VLD. Op 3 februari 2006 verklaarde JP Audag: “We wachten nu nog op een reactie van de VLD waar nog verdeeldheid heerst”. Zeker is dat Sven Willekens samenwerking met de Franstaligen niet zag zitten. Hij schakelde nationaal in om de strijd in zijn voordeel te beslechten. Blauw schrijft dat “de gesprekken moesten worden afgebroken door inmenging van het nationale VLD-bestuur in een strikt lokale aangelegenheid”. Vijf VLD-bestuursleden en schepen Theofiel Dewilder stapten daarop uit het lokale bestuur. Bij de opstappers is Pierre Absalon, het voormalige FDF-kopstuk dat in 1998 met veel tromgeroffel bij de VLD werd ingehaald. De verwachting bestond erin dat hij Franstaligen zou overtuigen de overstap naar de VLD te maken. Het omgekeerde is gebeurd. Absalon heeft Vlamingen naar de Franstaligen meegetrokken…

Bij de dissidentie van Blauw zit ook JP Botteldoorn, de man die drie jaar geleden zijn schepenmandaat tegen alle afspraken in niet wou opgeven en daar pas na zware druk toe bereid bleek. Hoe geloofwaardig is een politiek project met zo iemand op de lijst? Hoe geloofwaardig is trouwens de bekering van JP Audag, die tot op heden nog altijd voorzitter is van de lokale afdeling van de Franstalige liberalen (MR)!

Inmiddels is de toestand in Overijse zeer ernstig. Indien het kartel CDOv-Blauw-Plus het haalt, mogen we voorgoed afscheid nemen van het Vlaams en landelijk karakter van de gemeente. Audag verklaarde in februari: “Met Plus willen we tien zetels halen en met deze samenwerking moet een meerderheid van vijftien op 27 zetels mogelijk zijn”. Nu de VLD niet mee stapt in dit project, lijkt een absolute meerderheid voor het kartel echter onwaarschijnlijk.

Daarmee is het gevaar niet afgewend. Wie weet of deze of gene in ruil voor een vet mandaat of de nodige politieke lokspijs niet bereid zal blijken toch in een meerderheid met CDOv-Blauw-Plus te stappen? Vooral bij de VLD stel ik me vragen. Vijf bestuursleden zijn opgestapt. Indien de beweringen van Blauw – dat een grote meerderheid van het bestuur voorstander was van gesprekken – kloppen, dat zitten er bij de VLD nog steeds mensen die voorstander waren van die samenwerking.

Wil de kiezer weten waar hij of zij aan toe is, dan moet er duidelijkheid komen. De Vlaamse partijen en individuele kandidaten dienen aan te geven of zij al dan niet bereid zijn samen te werken met CDOv-Blauw-Plus.
(oorspronkelijk bericht gepubliceerd door: Rudi Coel)

Op enkele kilometers van de Vlaamse kust, in Beveren-Kalsijde, ligt het ’t Rohardushof met voor elke cultuurliefhebber wat wils. Wie bijvoorbeeld geïnteresseerd is in Vlaams aardewerk, haardtegels, steengoed, puntneuzen en baardmankruiken, kan een indrukwekkende collectie aantreffen in het pottenbakkerijmuseum van ’t Rohardushof.

Liefhebbers van tabak kunnen op hun beurt terecht in het kleipijpenmuseum, met een selectie uit een rijke verzameling rokersattributen van de 17de eeuw tot de 20ste eeuw. In Roesbrugge, samen een geheel met Beveren-Kalsijde, was vroeger een bloeiende tabak-, snuif- en pijpennijverheid.

Er is ook aan de verenigingen en jeugdbeweging gedacht. Vanaf half april tot eind september biedt ’t Rohardushof met herbergspelen een keuze uit oude Vlaamse volkssporten om uw verenigingsuitje een lichtvoetig cachet te geven: gaaibollen, hamertjesspel, ringsteken, hoefijzerwerpen, stakebollingen, trou-madame, sjoelbak, en ga zo maar door…

En na deze sportieve inspanning kunt u uw dorst lessen met een Forte Brune, een Sint-Bernardus, de Tripel van Watou, Liefmans kriek, of een van de andere 150 (!) biersoorten.

Voor informatie en reserveringen: ’t Rohardushof, Bergenstraat 1 te 8681 Beveren-Kalsijde. Tel/Fax: 057-30 10 16. Gsm: 0477 30 87 98. Webstek: http://www.rohardushof.be
(oorspronkelijk bericht gepubliceerd door: David Joly)

De rechtbank van eerste aanleg deed die uitspraak naar aanleiding van een vordering ingespannen door de gemeente Overijse tegen de golfclub.

Vorig jaar deed de rechtbank een gelijkaardige uitspraak in een rechtszaak aangespannen door stedenbouw. De rechter was toen van oordeel dat de golf inderdaad illegaal was aangelegd – schending van de wet op de stedenbouw door onvergunde reliëfwijzigingen, aanleggen van vijvers, verhardingen, een parking, enz. en onvergunde bestemmingwijziging van de boswachterwoning naar clubhuis. De rechter was echter van mening dat de misdrijven verjaard waren. Nochtans ligt een deel van het golfterrein in bosgebied. Daar is de instandhouding van een bouwmisdrijf onverminderd strafbaar. Daarom tekende stedenbouw beroep aan. Deze procedure loopt op dit ogenblik nog. De gemeente Overijse tekende derdenverzet aan tegen de uitspraak en dagvaardde de golfclub ook nog eens afzonderlijk. De gemeente vroeg het herstel in de oorspronkelijke toestand en de staking van het strijdig gebruik.

Het is in deze laatste zaak dat de rechter op 25 april jl. uitspraak deed. De rechter was van oordeel dat de golfclub zich schuldig maakte aan:
– overtreding van de wetgeving op de stedenbouw door het uitvoeren van reliëfwijzigingen, het bouwen van afdaken, verhardingen zonder voorafgaande vergunning;
– overtreding van de wetgeving op de stedenbouw door het wijzigen van de bestemming van de voormalige boswachterwoning zonder voorafgaandelijke vergunning.

De rechter stelt dus dat het het terrein illegaal werd aangelegd. De persmededeling van de golf waarin gesteld wordt dat de rechter van oordeel was “dat de bestemmingwijziging van het terrein niet vergunningsplichtig was bij de aanleg van het terrein” doet niet terzake en is bedoeld om de publieke opinie te misleiden. Het is niet omdat een bestemmingswijziging niet strafbaar was in de toenmalige stand van de wetgeving, dat er geen inbreuk was op de bepalingen van het gewestplan. Volgens het gewestplan ligt de golf deels in agrarisch en deels in bosgebied, niet in recreatiezone. Bovendien gaat de aanleg van een golfterrein noodzakelijkerwijs gepaard met vergunningsplichtige werken. De golf voerde die werken uit zonder ooit enige vergunning te hebben bekomen. Bijgevolg werd het terrein illegaal aangelegd.

De rechter was bovendien ook van mening dat de golf zich nog steeds schuldig maakt aan de instandhouding van deze misdrijven. De rechter bevestigt dat de golf deels in bosgebied ligt en dat de instandhouding dus strafbaar blijft. Er is dus van verjaring geen sprake. De rechter is bovendien van oordeel dat er eenheid van opzet is met de misdrijven in agrarisch gebied. Ook die blijven dus strafbaar.

Des te onbegrijpelijker is het dat de rechter ondanks dit oordeel toch niet beslist dat de golf opgedoekt dient te worden. Met het argument dat de gemeente te lang gewacht heeft. Dit tart elke verbeelding.

Het is dus omdat er zes jaar lang niet is opgetreden tijdens het bewind van Eric Schamp, de man die nu voorzitter is van de golfclub, en omdat de VLD huiverachtig stond tegen een juridisch optreden van de gemeente, dat een zwaar misdrijf onbestraft gelaten wordt. De mensen die de rechtsgang belemmerd hebben, worden hiervoor dus beloond. Begrijpe wie begrijpen kan. De goede ruimtelijke ordening is trouwens van algemeen belang. De nalatigheid van de gemeente kan geen reden zijn om de belangen van de gemeenschap te schaden.

Het comite G.O.D. is dus zeer sterk ontgoocheld door de uitspraak. Het comite vraagt dat het gemeentebestuur in beroep gaat en alle andere middelen inschakelt om een eind te stellen aan deze zware bouwovertreding. Het comite wijst op het bestaan van het Bijzonder Plan van Aanleg dat het gebruik van de terreinen als wedstrijd- speel- en sporterrein verbiedt. Het comite vraagt dat de gemeente de club op basis hiervan onmiddellijk sluit.

Bron: Comite G.O.D., Rudi Coel, Vossestraat 79, 3090 Overijse, rudicoel@hotmail.com
(oorspronkelijk bericht gepubliceerd door: Luk Vandeuren)

De NMBS moet haar plannen, milieueffectenstudies en basisgegevens over het Gewestelijk Expresnet (GEN) op CD-ROM ter beschikking stellen van elke burger die erom vraagt. Dat melden de actiegroep BurgerCollectief 124 uit Ukkel en de transregionale actiegroep Cataracte. Cataracte omvat buurtcomites uit Ukkel, Watermaal-Bosvoorde, Linkebeek, Nijvel, Eigenbrakel, Rixensart en Dilbeek. De Federale Commissie voor de Openbaarheid van Bestuursdocumenten deed de uitspraak op verzoek van de actiegroep. (De Standaard Online 15 mei 2006)

De NMBS legde tot nu toe een exemplaar van haar plannen in het gemeentehuis van de betrokken gemeenten voor openbaar onderzoek. De dossiers zijn soms duizenden pagina’s dik. De Federale Commissie stelt dat een kopie van de bestuursdocumenten op eenvoudige aanvraag aan de burger moet worden overhandigd of op CD-ROM als de burger daarmee akkoord gaat.

In de druivenstreek zijn ook Overijse en Hoeilaart betrokken gemeenten. Lijn 161 Brussel-Ottignies wordt op vier sporen gebracht. De werken zouden in deze gemeenten starten in oktober 2006.
(oorspronkelijk bericht gepubliceerd door: Micheline Baetens)

Kinderdagverblijven die ‘oude’ kinderverzorgsters te werk stellen dreigen in financiële problemen te komen. De oorzaak is een maatregel van Kind en Gezin die niet langer rekening houdt met de anciënniteit van het personeel. Met andere woorden: de kinderverzorgsters zijn te oud en dus te duur.

De kinderdagverblijven die erkend zijn door Kind en Gezin krijgen subsidies. Tot 2001 werden die subsidies bepaald op basis van het loon en anciënniteit van de kinderverzorgsters. Vanaf nu wordt er gewerkt met een enveloppensubsidiëring. Dat bedrag is berekend op een gemiddelde leeftijd. De crèches die het daardoor moeilijker kregen konden in de voorbije vijf jaar rekenen op een bijpassing, maar die wordt nu stopgezet. Dat betekent een financiële aderlating voor kinderdagverblijven die vooral ouder personeel in dienst hebben.

Mensen worden aangemoedigd langer te werken, mensen worden aangemoedigd om voor zachte beroepen te kiezen wegens een groot tekort aan personeel. Misschien zijn we binnenkort genoodzaakt kinderverzorgsters uit Roemenië te laten komen…

(oorspronkelijk bericht gepubliceerd door: Micheline Baetens)

De deputatie van de provincie Vlaams-Brabant heeft begin april een gunstig advies gegeven aan de bescherming als monument van een aantal graftekens op het kerkhof van Tervuren. Het gaat om de graftekens van Henry van de Velde – Maria Sèthe, het grafteken van Albert Van huffel en de groep van 7 graftekens van de familie Verwilghen.

Henry van de Velde (1863 – 1957) is een van de meest markante figuren uit de architectuurgeschiedenis. Wie een daguitstap naar Tervuren ambieert, kan dankzij de architectuurwandeling ‘Van cottage tot modernisme’ enkele landhuizen in Tervuren bezichtigen waaronder ‘La Nouvelle Maison’ van Henry van de Velde. Hij ontwierp dus ook 4 à 5 graftekens, waaronder deze voor zijn echtgenote Maria Sèthe en voor zichzelf. Meer informatie over de wandeling kunt u bekomen op de Dienst Toerisme van Tervuren.

Het grafmonument van Albert Van huffel, ook een klinkende naam in de geschiedenis van de kunst en de architectuur, is gebouwd met een lichtgele, gevlekte granietsteen in een strakke vorm.

Raphael Verwilghen is vooral bekend voor de wederopbouw van België na de eerste wereldoorlog.

“De deputatie adviseerde gunstig over de bescherming van deze monumenten omwille van het algemeen belang gevormd door hun (architectuur-)historische en artistieke waarde. Door het materiaalgebruik (leisteen, graniet, kalkzandsteen), stijl (art nouveau, art deco, modernistisch) en kwaliteit van uitvoering (verbindingen, typografie), onderscheiden deze graftekens zich van de doorsnee productie na WO II en zijn ze representatief voor de personages waarvan ze de laatste rustplaats markeren. Bouwfysisch zijn de grafstenen in een behoorlijke staat”, aldus gedeputeerde Jean-Pol Olbrechts.

Bron: Persbericht provincie Vlaams-Brabant
(oorspronkelijk bericht gepubliceerd door: David Joly)

Op zondagavond 28 januari 2007 heeft om 17 uur in het Cultuurcentrum De Schakel te Waregem de prijsuitreiking plaats van de 16de poëziewedstrijd Georges Leroy 2006-2007, georganiseerd door de Marnixring Leeuwercke Waregem.

In de prijzenpot zit 250 euro voor de categorie jongeren, en 500 euro voor de categorie volwassenen. De inzendingen worden verwacht uiterlijk tegen 31 oktober 2006. Geïnteresseerden kunnen het wedstrijdreglement vrijblijvend opvragen bij Bert Forceville, Grote Leiestraat 201 te 8570 Anzegem. E-post: bert.forceville@skynet.be.
(oorspronkelijk bericht gepubliceerd door: David Joly)